Ons nieuwe kampeermiddel!

Het is lange tijd stil geweest op deze blog. Na de brand zijn we heel hard gaan zoeken naar een optie om op vakantie te kunnen en kamperen blijkt toch voor ons het meest handig te zijn. Een groot voordeel is bijvoorbeeld dat je in feite nooit van te voren hoeft te boeken. Daarnaast heb ik teveel specifieke hulpmiddelen nodig om mee te nemen.

Het gaat ons helemaal niet om “vakantie” vieren in de zin van lekker uitrusten van verplichte werkzaamheden, maar juist om het reizen en ontdekken van nieuwe (natuur) gebieden en plekjes. We kunnen ontzettend genieten van het rijden en het bezoeken van leuk dorpje(s) of steden waar we nog nooit zijn geweest.

Uiteindelijk kwamen we de caravan tegen die omgebouwd zou kunnen worden tegen een redelijke prijs. En dat ombouwen gebeurde afgelopen voorjaar. We testen de caravan en Sander ging hierna nog zelf heel hard aan de slag om alles wat hij zelf kon in orde te maken en zo zijn we nu in het bezit van een caravan waarmee we weer kunnen reizen. In juli zijn er nog kussens op nieuw bekleed en Sander kreeg een “echt” matras om op te slapen en daarmee is de 1^e fase helemaal afgerond. Inzake wat aanpassingen kan het nog wat handiger, dat laten we later nog doen.

We zijn er heel blij mee en ontzettend dankbaar voor de bijdragen die mensen gaven zodat we relatief snel een nieuw kampeermiddel konden kopen. We zullen er absoluut van genieten dat we weer kunnen reizen!

Hierbij ook nog wat foto’s.

Overzicht vanuit bed achter naar het “woondeel”. Sander slaapt voor op de bank. Als ik in rolstoel zit sta ik op plek waar nu ook rolstoel/tillift staat. De tillift staat dan achter geparkeerd boven het bed. Sander heeft nog een tafeltje gemaakt, dat staat hier nog niet op de foto.

De hondjes hebben een plekje onder de tafel, natuurlijk mogen ze overal liggen. Alleen als we met de tillift moeten rijden moeten ze hier liggen en dat zijn ze al gewend. Ze trekken zonodig zelf hun poot/snuit in.

De nieuwe bekleding, dit is de zit en slaapbank van Sander.

Onze “eettafel” met daarachter mijn bed.

Sander’s bank en bed. Diverse losse kussens zijn nu 1 matras geworden, dat slaapt stukken beter.

Honden hebben al geleerd netjes te wachten en niet zomaar uit de caravan te springen. Hoewel Juliska dat heel soms wel even vergeet.

Caravan met voortent(en), die heb je in Nl wel nodig. Ideaal om als je weg bent alle spullen even op te bergen. En natuurlijk om onder te zitten bij regen. Omdat het binnen best krap is om met een tillift te rijden, liggen de honden ook wel in de voortent als wij bezig zijn.

 

Camperbrand!

Na een aantal lastige jaren waren we toch echt van plan 2020 tot een geweldig jaar te maken. We begonnen eind 2019 met een leuke reis naar Duitsland, om daar de kerstsfeer te proeven en op 31 december op een vuurwerk vrije plek te staan. Het plan was om vervolgens ook nog in februari 2020 een reis naar Spanje te maken.

We genoten 31 december nog van een rustige oudejaarsavond. De hondjes waren niet bang voor de enkele knallen in de verte en lager lekker in hun mandjes. De 1^e januari stonden we toch bijtijds op omdat we die dag niet te ver wilden rijden om die middag wat te kunnen relaxen in de camper en nog wat administratie te doen. Zo gingen we rond 10.30 op pad. Na een kleine 10 minuten rijden, rolde er een hondenbal over de vloer en gezien dat gevaarlijk kan zijn stopte Sander in een klein dorpje langs een groot veld. Een dorpje wat we nooit meer zullen vergeten.

foto gemaakt op 10.43 vanuit de camper, het laatste beeld vanuit de camper. we stopten enkele minuten later.

Omdat we op de weg stopten, zette Sander de knipperlichten aan die het echter niet deden dus hij stak er een nieuwe zekering in. Daarop zagen we eigenlijk per direct rook uit het dashboard komen en het ging stinken. Sander probeerde te ontdekken waar de rook vandaan kwam, maar dat zag hij niet zo snel en we besloten dat ik maar uit de camper moest. Eerst de honden uit de camper, die liepen wel het veld op en toen de rolstoel losmaken, ondertussen stond camper al aardig vol rook. We bleven best rustig maar het werd toch nog eng toen mijn rolstoel niet wilde draaien terwijl de vlammen ondertussen wel uit het dashboard kwamen. Gelukkig was er inmiddels een voorbijganger die stopte, de brandweer belde en ons hielp om mij uit de camper te krijgen. Ik duikelde met rolstoel het veld in, en daarna spoorde hij ons aan om snel weg te gaan bij camper gezien de brand inmiddels al enorm was uitgebreid.

Deze foto is om 10.55 genomen, het rolstoel spoor is goed te zien. En onvoorstelbaar hoe snel zo’n brand dan gaat. We zijn om tussen 10.46 en 10.48 gestopt, 7 minuten laten was er al niets meer te redden. De brandweer was er om ca 10.58.

En zo stonden we op een afstandje te kijken hoe de camper met alles erin, voor ons ogen tot de grond toe afbrandde. De brandweer was er snel, overlegde met Sander over de gasflessen en was het wachten tot die ontploften.

Letterlijk in lichterlaaie.

Wij werden gezien het ook koud was, meegenomen naar de Gaststätte in het dorp die speciaal voor ons open ging om daar met politie en de alarmcentrale van alles te regelen. Uiteindelijk reden vrienden 450 km vanuit Almere om ons op te halen. We hadden niets meer, behalve de paspoorten en medicatie voor nog halve dag in mijn tas aan de rolstoel. Zo kwamen we de nacht van 1 op 2 januari om 2.30 weer in Almere aan.

Het is inmiddels bijna 4 weken later. De 1^e weken was het vooral ontzettend veel regelwerk. Nieuwe hulpmiddelen, medicatie, schade aan de diverse verzekeringen melden. Nu is het vooral wachten op de afhandeling, dat gaat niet heel vlot en zal nog wel de nodige tijd vergen.

Ik merk dat ik het me nog niet echt kan voorstellen dat we nooit meer met de camper weg kunnen. De camper was ideaal gezien ik zo kon genieten van enkel het onderweg zijn, het rondrijden is heerlijk met weinig energie. De wereld zo aan je voorbij zien trekken. De benodigde hulpmiddelen bij de hand. De honden die altijd zo lief zijn onderweg en rustig in hun manden liggen tot dat we stoppen om dan direct weer onze aandacht te vragen. Nog elke dag zijn er spullen die we “opeens” missen omdat deze in de camper lagen.

De honden rustig in de mand, zo genieten dit! Foto van 29 december. 

Al heel snel kwamen diverse mensen met het idee om een doneer actie voor ons op te zetten. Ontzettend lief. Natuurlijk gingen we ook zelf nadenken, wat willen we en wat is haalbaar. We weten ongeveer wat de verzekering (hopelijk) maximaal gaat uit betalen, helaas was de camper al oud en hoe we ook in het verleden ons best deden om deze goed te verzekeren, dat lukte niet echt zoals wij voor ogen hadden. Vooral de aanpassingen zijn erg duur en slecht te verzekeren. Zoals het er nu uitziet willen we gaan voor een (2^e hands) caravan, zodat we toch weer op pad kunnen. Op een andere manier, wat minder flexibel en wat “zwaarder” voor Sander maar we gaan roeien met de riemen die we hebben. De caravan zal moeten worden voorzien van een brede deur, lift, hoog laag bed en matras, toiletaanpassingen en heel wat verbouwingen om ruimte voor rolstoel/bed en tillift te creëren. Die aanpassingen hopen we via de actie (deels) te kunnen bekostigen.

Zodat hopelijk 2020 toch nog een goed jaar wordt. We hebben al donaties ontvangen en daar zijn we heel erg dankbaar voor.

Wil je ook meehelpen, elke euro is welkom! klik op bijdrageaanpassingencaravan

Je kunt ook deze blog delen om de actie onder de aandacht te brengen, dat zou ook heel erg fijn zijn.

Heb je vragen over de actie of over deze blog, stel ze gerust.

In Duitsland kreeg deze brand de nodige aandacht in diverse kranten.

Dit blijft er van over, ze zijn nog de hele dag bezig geweest om alles op te ruimen en ook de weg/riool moesten worden schoongemaakt.

En mocht je onze camper niet kennen, dan nog een plaatje uit het archief.

Actie Kaarten Feestdagen

 

Motief A

Motief B

Motief C

Motief D

Motief E

Kaarten Motief A tm E zie voor vergroting: Motievenkaarten

Het is mij ondanks alle drukte toch gelukt om een aantal kaarten te ontwerpen die je voor de feestdagen kunt gebruiken.

Om te vieren dat Colorfullworld weer terug is, heb ik een leuke aanbieding om deze winter je familie en vrienden blij te maken met een mooie wenskaart.

Bestel uiterlijk zondag 24 november en wil je ander ontwerp/tekst dan uiterlijk 23 november. Wil je iets veranderen aan de kaarten klik dan op: Kaartenopmaat

Je kunt bestellen door mij via colorfullworldinfo@gmail.com te laten weten welke kaarten je zou willen bestellen.

De collectie bestaat uit 5 verschillende kaarten met het thema winter en feestdagen.

Het zijn unieke kaarten die op kleine schaal wordt gedrukt en het is een echt cadeautje om een dergelijke wenskaart te ontvangen.

De kaarten zijn vooruit te bestellen in 2 uitvoeringen:

Als enkelzijdige wenskaart van 14 x 14 cm of als dubbelzijdige wenskaart van 14x 14 cm.

Je hebt de keuze uit van elk motief een evenredig aantal of je kunt zelf je motieven kiezen. Bij vooruitbestelling gelden onderstaande prijzen:

Budgetoptie enkelzijdige wenskaarten inclusief envelop en gratis verzending naar uw huisadres.

Set 1    10 enkelzijdige wenskaarten (van elk motief 2)                                 15 euro

Set 2    10 enkelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                         16 euro

Set 3    20 enkelzijdige wenskaarten (van elk motief 4)                                   27 euro

Set 4    20 enkelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                          28 euro

Set 5    50 enkelzijdige wenskaarten (van elk motief 10)                                 55 euro

Set 6    50 enkelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                          57 euro

Luxe wenskaarten dubbelzijdig inclusief envelop en gratis verzending naar huisadres:

Set 7    10 dubbelzijdige wenskaarten (van elk motief 2)                                 21 euro

Set 8    10 dubbelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                        22 euro

Set 9     20 dubbelzijdige wenskaarten (van elk motief 4)                                 40 euro

Set 10   20 dubbelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                        42 euro

Set 11   50 dubbelzijdige wenskaarten (van elk motief 10)                               95 euro

Set 12   50 dubbelzijdige wenskaarten (motieven naar keuze)                         97 euro

Meer kaarten nodig of andere aantallen, informeer naar de prijs.

De kaarten heeft u in ieder geval voor 10 december in huis.

Wil je niet vooruit bestellen dan kunt u bij voldoende voorraad de kaarten vanaf december ook in de webshop per stuk bestellen.

Prijzen zullen dan zijn:

Dubbelzijdige wenskaart      2,50 per stuk

Enkelzijdige wenskaart         1,75 per stuk

Kijk voor andere producten op www.colorfullworld.nl

Bestel uiterlijk 24 November 2019!

Je kunt bestellen door te mailen naar:

colorfullworldinfo@gmail.com en doorgeven welke set je wil en zo nodig de motieven door te geven. Of onderstaand tekst kopiëren en invullen en naar mij sturen. Voor betaling en verdere afhandeling krijg je een mail.

Wil je de kaarten en motieven groter bekijken klik dan op: Motievenkaarten

Keuze 1

Ik bestel set ………… en krijg van elk motief een evenredig aantal kaarten

Keuze uit set                           1          3          5          7          9          11

Keuze 2 

Ik bestel set…………..en bepaal zelf de motieven

Keuze uit set                           2          4          6          8          10        12

En wil de volgende motieven in mijn set

Motief A ………    stuks

Motief B ………   stuks

Motief C ………   stuks

Motief D ……….. stuks

Motief E ……….. stuks

(Het totaal aantal kaarten moet natuurlijk overeenkomen met de door u gekozen set)

 

 

 

25 jaar Golden Retriever(s) als (hulp)honden!

Op 29 september 1994, vandaag precies 25 jaar geleden kreeg ik mijn 1^e hulphond via stichting Soho (nu hulphond Nederland).

Grace, alle Goldens zijn dol op knuffelen.

Na een week trainen met een hond die je toegewezen krijgt volgt er een examen en vervolgens de overdracht. Ik had Grace toegewezen gekregen en er was gelijk een klik. Ik was dan ook dolblij dat ik Grace mee naar huis mocht nemen. Grace was toen bijna 2 jaar en een ontzettend lieve hond.

Het was niet mijn 1^e hond die had ik al gehad in mijn jeugd, maar wel de 1^e Golden Retriever.

Wel de 1^e hond voor mijn man Sander die bij de 1^e kennismaking wel even vroeg of de hond beet, maar al heel snel helemaal verknocht was aan Grace. En zo kwamen we met zijn drieën op 29 september thuis. Het eerste weekend rustig aan doen was het devies, echter we wilden zo graag met onze nieuwe hond “showen” dat we de dag erna toch direct op pad gingen.

Grace, wat een genot zo’n hond die je helpt met allerlei zaken en natuurlijk hoort lekker spelen er ook bij.

De maanden erna vond Sander het heerlijk dat als ik in de middag ging slapen om Grace voor een lange wandeling mee te nemen. Echter ik wilde dat Grace bij mij bleef, gezien Grace mij natuurlijk moest helpen. En zo kwam er een jaar later onze 1^e Golden pup, Esmee.

Drie Goldens, wat een rijkdom. Grace, Esmee en Isolde.

Een heel andere hond als Grace. Schuchter, en al snel helemaal dol op baas Sander. Zo’n hond die het liefst altijd naast je loopt ook als ze los mag. Een pup opvoeden beviel ons zo goed dat het enkele jaren later weer ging kriebelen en zo maakt Isolde in 1999 haar intrede in Huize Zwier.

Wat een rijkdom 3 Goldens. Helaas duurde dit geluk niet zo lang gezien Grace ziek werd en eind 2000 al vrij jong aan kanker overleed. We besloten de volgende hulphond zelf op te voeden/ te trainen. Inmiddels was Sander ook hondeninstructeur en ik was in al die jaren doorgegaan met trainen van Grace en las erg veel over honden en het aanleren van gedrag. Dus er kwam een nieuwe pup die Grace haar plek in moest nemen als hulphond.

Fiona als pup en na 3 vrij rustige Golden retrievers bleek Fiona een hele uitdaging.

Dit werd Fiona, weer een hele andere hond. Een brutaaltje die allerlei dingen voor elkaar kreeg die onze eerdere honden nooit hebben geprobeerd, zoals overal op klauteren, van hoogtes omlaag springen en ze was nog geen 9 weken toen ze gewoon achter Isolde de sloot in sprong om te zwemmen. Dit record is nooit meer verbroken, de 1^e zwempogingen zijn meestal tussen 20 weken en zo 3 jaar. Florina die we later kregen die heeft er 3 jaar over gedaan voor ze echt wilde zwemmen.

Isolde en Fiona, een prachtig plaatje.

Esmee, die het liefste altijd bij Sander was, overleed na vele fijne jaren.

Baras, na 4 Goldens eens iets anders.

We besloten onze roedel nu aan te vullen met een kleiner hondje. We wilden een hondje uit het asiel te halen. Baras was geen Golden Retriever maar een kruising Terriër.

Baras kwam uit Spanje en had de nodige beschadigingen opgelopen. We hebben een fijne tijd gehad met Baras maar Baras zorgde vooral na de dood van mijn moeder in 2012 toch ook wel voor de nodige problemen. Zo kon Baras niet alleen zijn, dat was niet zo erg want als wij Baras niet mee konden nemen kon ze bij mijn moeder terecht, maar zonder mijn moeder hadden we geen opvang. Daarom besloten we dat Baras beter ergens anders kon gaan wonen en dat pakte goed uit. Een jongen met wat psychische problemen die alle tijd had voor  Baras kreeg met dit hondje iets om voor te zorgen. Baras heeft bij hem vele fijne jaren gehad en is recentelijk overleden.

Fiona was net uit haar wildste tijd, 2 jaar oud en ze kon al vrij goed helpen toen ze erg plotseling ziek werd. Ze was niet zo lekker en dus gingen we naar de dierenarts, die kon niets vinden maar liet toch bloedprikken. Direct na het weekend verslechterde de situatie binnen een dag. Snel weer terug naar de dierenarts en nu bleek haar hele buik enorm opgezet. De dierenarts vertelde dat het of een ingeslikte punaise/iets scherps zou kunnen zijn of toch kanker. De enige optie om haar te redden was direct opperen en als we dan geluk hadden en ze kon de boosdoener eruit halen dan zou ze het overleven. Dus Fiona ging met spoed de OK in. Bij het open maken van de buik bleek haar buik echter vol tumoren en wel in een zo ernstige mate dat ze direct op de OK nog overleed. Dat was een enorme schok. Een op het oog gezonde slechts 2 jarige hond die zo plotseling overleed. De datum was 31 augustus 2005. Het werd een zeer verdrietige dag, maar na vele huilbuien besloten we ook dat we toch het liefste snel een nieuwe pup wilden.

Florina, al mooi donker als pup. 

We keken rond op het internet en vonden een fokker die een nestje had geboren op 31 augustus. Dat vonden we een mooie gedachte en zo kwam ruim 7 weken later Florina in ons leven. Florina is dan ook “vernoemd” naar Fiona. Ik wilde iets doen met de naam Fiona en door de nieuwe pup Florina te noemen had ik alle letters van Fiona weer gebruikt. Florina was een zeer lieve pup en werd een uitmuntende hulphond. Florina besloot direct dat ik echt haar baas was en was veelal niet bij mij weg te slaan. Florina werd zo’n hond die eigenlijk nooit aan de riem hoeft want ze liep toch wel naast de rolstoel.

Florina was bal verslaafd, en liep buiten altijd met een bal in haar bek, als er geapporteerd moest worden, bracht ze eerst de bal en dan voerde ze haar taak uit. 

Isolde was inmiddels ook al een oud dametje en overleed op 13,5 jarige leeftijd en zo bleef in 2013 enkel Florina over. Dus we keken weer uit naar een pup die Florina zou kunnen opvolgen en zo kwam Bente in ons leven.

Bente, die heel goed kon apporteren al direct toen ze bij ons kwam.

Bente kon al snel erg veel hulptaken overnemen van Florina, en dat kwam goed uit want Florina bleek spondylose te hebben en moest rustiger aan doen. Bente is soms wat onzeker maar dat maakt ook dat ze je erg nodig heeft en wil je vooral pleasen. Bente doet enorm haar best op alle opgedragen taken goed uit te voeren en dus is zij een waardige opvolger van Florina. In 2016 overleed Florina en bleef Bente alleen achter.

Juliska, die lekker haar eigen gang gaat 😉

Dat vond Bente best lastig en wij ook. Dus weer op zoek naar een nieuwe pup. Dit keer werd het Juliska, onze laatste aanwinst. Juliska lijkt qua gedrag erg op Fiona, vrij wild, en kan zich erg goed zelf vermaken. Ook qua foto’s zie je overeenkomsten in de brutale blik. Ze had de 1^e tijd niet zoveel belangstelling om voorwerpen terug te brengen, liever meenemen naar eigen mand. We noemen haar ons kleutertje. Ze is nu ruim 2 maar nog altijd heel erg speels. Ze is een beetje een clowntje. Toen we haar kochten wisten we nog niet of ze hulphond zou moeten worden of gewoon huishond. Maar hoewel ze erg speels is, is ze ook best leergierig en slim, zodat ze toch langzamerhand al veel helpt en dat met erg veel plezier doet.

Lekker rennen is voor alle honden maar zeker voor Goldens erg belangrijk. Dit zijn Bente en Juliska rent er achteraan. 

Juliska wil ook graag spelen met de bal, maar was onze 1e Golden die terug brengen wat minder interessant vond. Gelukkig is dat inmiddels wel aangeleerd.

Gezien Bente nog heel veel hulptaken doet, kan Juliska rustig alles leren en je ziet haar groeien. Inmiddels apporteert ze alles wel naar mij en vind het ook steeds leuker om te helpen. Zo is voor Juliska mijn sokken uittrekken helemaal favoriet. Als Bente toe is aan haar pensioen, zal Juliska waarschijnlijk alle taken overnemen. Wat het belangrijkste is, in die 25 jaar hebben we elke dag kunnen genieten van onze heerlijke honden. De dagen dat we zonder hond(en) waren zijn op 1 hand te tellen en dat is toch wel een klein feestje waard. Hondjes een lekker bot en wij zoeken iets uit bij de bakker.

Bente en Juliska, afgelopen zomer.

 

 

Rondom mijn vader

Al zeer lange tijd houd ik mij nauwelijks meer bezig met de sociale media, mijn blog en ook mijn fotografie staan op een wel zeer laag pitje.

Ik kom wel op wat sociale mediakanalen maar reageerde erg weinig. Dit had een reden alwaar ik al eerder voorzichtig wat over los liet.

Er speelden nogal wat zaken, mijn rolstoel was niet goed, mijn PGB te laag, veel pech met onze camper waardoor we ook diverse reizen moesten afbreken.

mijn ouders in 2009, nog samen op vakantie. Mijn moeder overleed in 2012, mijn vader dit jaar.

Maar wat de meeste tijd kostte was in feite mijn vader. Die bleek in 2018 enorme achterstanden te hebben in zijn persoonlijke administratie en wist zelf niet meer hoe daar nog uit te komen. Wij hadden al het idee dat hier een vorm van dementie achter zat, maar daar wilde mijn vader absoluut niets van weten. En lange tijd gingen veel andere zaken nog wel goed. We voerden gedurende zeer lange tijd letterlijk elke week wel een of meerdere gesprekken over of zijn administratie/werk of over het feit dat het zo niet langer ging en we onderzoeken wilden naar vormen van dementie. Hetgeen mijn vader heel anders zag en als het dan was uitgelegd, vergat hij die uitleg weer en dus konden we de week erop opnieuw beginnen. Voor mensen die het niet weten, mijn ouders en later mijn vader woonde boven ons.

In feite ging al mijn energie daarheen en je zit in een zeer lastig parket. Wat vertel je aan de mensen om je heen. Wat als artsen zelf laten weten dat je vader nog erg goed “overkomt”, dan slaat de twijfel weer toe. Maak je de zaken niet erger dan ze zijn, inderdaad gingen bepaalde zaken en handelingen nog prima.

Voor eventuele fouten/vergeten afspraken waren er altijd vanuit mijn vader wel op zich redelijke verklaringen, die best waar zouden kunnen zijn. Ik kon er weinig over delen op deze blog of andere media, dat voelde niet goed.

Heel langzaam werd het mijn vader wel duidelijk dat hij het niet echt goed ging zich moest laten onderzoeken.

Dit alles wel na soms stevige woorden en je zegt dingen die absoluut tegen je gevoel ingaan. Ik ging wat dreigen omdat we anders geen stap verder kwamen en we wel zagen dat het steeds wat slechter ging. Een klein voorbeeld: ik zegde met zijn toestemming -diverse goede doelen/loterijen en abonnementen op gezien hij die zich niet kon veroorloven. Tot soms wel 4x toe heeft hij zich weer aangemeld, of waarschijnlijk laten ompraten.

Vervolgens zie je -als je dan eindelijk bij een gespecialiseerde arts bent- dat de huidige 1^e intake testen absoluut niet geschikt zijn voor mensen met een hoog IQ, die veel kennis hebben en verbaal ook erg sterk zijn. Mijn vader maakte de test foutloos. Ik kon de arts wel overtuigen inzake verdere onderzoeken, echter dat kostte nog wel enige moeite. Bovendien ging zij mijn vader geruststellen, en dat was nu net iets wat mijn vader net niet nodig was. Thuis kon ik weer tig keer uitleggen waarom verdere onderzoeken wel nodig waren.

Begin 2019 kreeg klaagde mijn vader ook steeds meer over vermoeidheid en benauwdheid. Tenminste tegen ons, bij een arts vertelde hij vervolgens dat het best meeviel.

“Ach, wat moe soms maar dat mag toch ook als je 78 bent en ik werk ook nog.”

Zijn werk opgeven was ook onbespreekbaar. Wel kwam hij voortdurend met werkklussen beneden, dat wilde ik toch wel “even” doen. Het is naar om dan nee te zeggen, gezien mijn vader oprecht niet meer wist dat ik ook daarvoor iets had gedaan en hij zag ook niet meer dat ik het fysiek gewoon niet kon.

Zijn eigen huisarts was langere tijd afwezig en ik begrijp best dat een inval arts er dan niet zoveel mee kan als de patiënt wel zelf belt voor een afspraak maar vervolgens op consult alles weer erg afzwakt.

En zo kwam het dat, mijn broer, hem op een ochtend in maart echt ziek aantrof. En direct hulp inschakelde. Het was nu wel erg serieus en mijn vader werd direct opgenomen en al snel bleek het helemaal niet goed.

Uit de onderzoeken kwam naar voren dat er zeer ernstige hartschade was die in feite niet meer met het leven verenigbaar was- zo sprak de arts. Maar je weet het nooit, als er een infectie was dan kon deze worden behandeld en dan zou het hart misschien ook nog iets herstellen. Mijn vader kwam op de IC en lag gedurende een aantal dagen aan vele apparaten.

En toen was daar het bericht, toch onverwacht- een fatale hartaanval op vrijdagavond 22 maart. Slechts 3 dagen na opname. Hij was 78 jaar. En hij was ons laatst levende (schoon)ouder.

Nu zijn we een aantal maanden verder. De uitvaart is achter de rug, de 1^eschrik is geweest.

Het verdriet is er vooral over het feit dat de laatste jaren erg zwaar waren en ik herinnerde mij in feite alleen maar de vele zware moeilijke gesprekken en ik werd nogal eens wanhopig van zijn koppigheid. Eerlijk is eerlijk- als mijn vader naar beneden kwam dan ging door mij heen- wat is er nu weer? Dat ik ziek ben dat zag hij ook al lang niet meer, ik was in vele zaken zijn reddende engel geworden.

Terwijl hij in zijn goede jaren en in mijn jeugd zo’n fijne vader was.

Er blijft nu over weer een heleboel regelzaken die ik en Sander als erg zwaar ervaren.

Mijn energie per dag en alle zorg die ik nodig heb is hierbij een groot breekpunt. Wat ik zelf als erg lastig ervaar, is dat je niet alle instanties de situatie kunt en wilt uitleggen.

Ik zou soms als ik weer een instantie aan de telefoon heb- het wel willen schreeuwen: “ja, mijn vader is overleden, ik kan niet zijn huis in en ik kan ook niet zelf even een document pakken. Ik kan wel mailen, maar meestal in etappes en als ik mij daar goed genoeg voor voel. Ik bel u nu gezien ik mijn energie vandaag aan dat telefoontje besteed, maar nee, wilt u mij a.u.b. niet terugbellen want de kans is erg groot dat ik dan net heel misselijk ben en helemaal niet goed begrijp wat u zegt.”

En inderdaad ik noem wel eens iets van bovenstaande, maar vaak is het mij ook te veel moeite en probeer ik maar gewoon het zakelijk te houden. Wel zo snel.

En de gewone regelzaken die bij een leven als gehandicapte behoren gaan ook door. Het maakt dat ik alles veelal maar zwaar vind, en fysiek meer doe dan ik eigenlijk kan.

In Mei/Juni zijn we wel aantal keren wat dagen weggeweest met de camper om toch even te kunnen ontspannen. De komende maanden moeten we nog vele zaken afwikkelen.

Daarna hoop ik wat meer tot rust te komen en meer aandacht aan wat fijnere zaken te besteden.

Ik had mijn vader nog graag wat fijne jaren gegund, maar met een diagnose dementie en hartfalen in ernstige mate was het voor hem een zeer zware lijdensweg geworden. Hij wilde in feite maar een ding, zelfstandig zijn en vooral zelf alle beslissingen nemen.

Dat wil ieder mens, maar mijn vader was daar wel erg extreem in. Met enkel een fysieke aandoening kun je dat misschien nog enigszins de eigen regie houden, maar als de geest niet meer mee werkt dan wordt dat er lastig. Ik heb gezien in welke mate je je geheugen nodig hebt om de dagen door te komen. Dat weet je natuurlijk wel, maar als je dat continue van nabij mee maakt dan zie je pas echt wat voor een impact juist ook beginnende dementie heeft. Vooral gezien iemand het zelf niet beseft en ook niet beseft wat hij vraagt aan een ander.

Bij het bekijken van de oude foto’s kwamen gelukkig ook veel goede herinneringen terug. Zowel van mijn jeugd die vol zat met vele leuke uitjes en vakantietripjes, tot aan de tijd dat mijn ouders bij ons woonden en naast hun hulp voor mij, we ook vele fijne momenten hadden.

Een nieuwe rolstoel!

Feest! De nieuwe rolstoel is eindelijk geleverd. In 2014 kreeg ik een rolstoel die we eigenlijk allebei niet zagen zitten en dat gevoel bleek juist. Vanaf 2015 gaf de rolstoel problemen en kreeg diverse nieuwe motoren. Echter de problemen bleven en werden in feite alleen maar erger. De rolstoel remde vaak af, en reed niet recht. Ik kan niet heel erg goed sturen door weinig spierkracht, maar de rolstoel trok ook steeds naar rechts. Dat was erg irritant. Ook kon ik op veel ondergronden niet rijden en slipte de rolstoel heel vaak door. Ook op de rijplaat voor de deur als de banden maar iets nat waren. Al met al geen succes.

Eind 2017 werd eindelijk besloten dat er inderdaad een andere rolstoel moest komen. Dat duurde allemaal natuurlijk weer even, maar het is zover. Sinds ruim een week is de nieuwe rolstoel klaar. Een Otto Bock 1000DS met zelfsturende achterwielen.

Een rolstoel met voorwiel aandrijving (dwz de grote wielen voor) heeft voor mij een groot voordeel. Je hebt minder snel het gevoel dat je achterover kiept als je erg achterover zit/ligt. Het nadeel van de vorige rolstoel was dat de wielen achter niet stuur baar waren en dus meereden en ik bv bij nauwe kassa’s niet weg kwam.

De rolstoel is in goed overleg opgebouwd. Om toch nog met de hand te kunnen rijden is een lichte mini joystick besturing nodig. Deze besturing moet dan ook nog op een specifieke plek zitten en mijn arm moet worden ondersteund. Dit was niet heel makkelijk uit te voeren. De armschaal moest draaibaar maar weer zo dat deze in totaal de rolstoel niet te breed zou maken. Uiteindelijk is dat redelijk goed gelukt.

Het rijden met name achteruit is voor mij nog wel pittig, maar hier telt vast de stelling dat oefening kunst baart.

Al met al erg blij met deze nieuwe rolstoel waardoor we er eindelijk weer wat meer op uit kunnen.

Op andere gebieden gaat het ook weer de goede kant op. Ik heb uitbreiding van mijn PGB  gekregen zodat we meer uren zorg kunnen inkopen. Inzake allerlei administratieve privé zaken zijn we een stuk verder en is veel nu goed geregeld. Al met al zijn we minder druk en ontstaat er weer wat ruimte/tijd om naar eigen inzicht in te vullen.

 

Op zoek naar meer passie in het leven….

Begin 2018 blogde ik over het feit dat ik niet zo goed wist wat ik nu verder wilde in mijn leven.

Enkele dagen na het plaatsen van die blog, kregen wij vrij plotseling een boel werk op ons bordje, waar ik op deze openbare blog niet heel veel over kan en wil zeggen. Maar we zijn er heel druk mee geweest. Het leidde tot een soort van administratieve en financiële lawine met veel uitdagingen waarbij je steeds weer nieuwe zaken ontdekt die ook nog geregeld moeten worden. We zijn er helaas nog steeds mee bezig.

De honden kunnen allebei de reclamefolders brengen….

Tijd om na te denken over wat ik nu leuk vond was er nauwelijks. Elke dag een stukje regelen en af en toe een uitje om balans te houden. De sociale contacten, via internet of in -real life- vallen bij ons dan meestal al snel weg. En zo vlogen de maanden voorbij.

Ik heb tot nu toe steeds een nieuwe blog schrijven uitgesteld, omdat ik zo graag wat meer goed nieuws wilde verwerken, laten weten dat allerlei zaken nu eindelijk waren afgerond, maar het blijft nog altijd veel aanmodderen, dus nu maar besloten toch weer eens een update te geven. Ook al omdat ik soms vragen krijg over hoe het nu gaat.

Gezien we door bovenstaande uitdagingen en ook nog steeds een niet goed functionerende rolstoel niet echt konden reizen, boekten we in maart voor enkele maanden een voorseizoensplek op een camping. Daar gingen we af en toe enkele dagen heen.

Een prachtplek op de camping.

Het park compleet met een omheind hondenveld was een succes. De honden vonden dat veld geweldig en we konden er ook goed trainen met Juliska. Juliska wilde namelijk niet echt apporteren en geen ballen terugbrengen. Enkel proberen de bal af te pakken van Bente en dan ergens met de veroverde ballen gaan liggen. Dan is het spel snel over. Maar inmiddels gaat het stukken beter en brengt Juliska de bal wel terug. Ook hebben ze geleerd bij de camper te blijven liggen. Zo zijn we de keren dat we op de camping waren lekker aan het trainen geweest.

Niets is voor Juliska leuker dan 2 ballen te pakken krijgen en dan ergens gaan liggen met een acute aanval van oost- indische doofheid.

Eén bal brengt Juliska nu wel terug, dan is het spelen net weer leuker dan in hoek gaan liggen. Dit hebben we getraind op de camping en zowaar Juliska snapt het.

Het was natuurlijk ook wel heel erg mooi weer steeds, wat heel fijn was, gezien we toch veel minder op de camping konden zijn als van tevoren bedacht. Als we gingen was het mooi weer. Zo mooi en soms zo warm dat we zelfs meer schaduw moesten creëren dus kochten we wat schaduwdoeken om de vele zon wat te dempen.

Heerlijk weer buiten en wij moeten binnenblijven? Dierenbeulen zijn onze baasjes…

Helaas is de tijd dat we de voorseizoensplek huurden alweer voorbij. De schoolvakanties zijn begonnen dus de “goedkope” voorseizoensplekken zijn ten einde.

Schoonmaken en opruimen in het laatste weekend.

We zijn een kei in dingen plannen, maar er komen continue zaken op onze weg waardoor alles toch weer anders loopt. Dit zijn soms administratieve zaken, veel vaker nog allerlei zaken die betrekking hebben op diverse hulpmiddelen en mijn gezondheid. We zouden nu eigenlijk onderweg moeten zijn met de camper, maar we zijn na 1 nacht kamperen weer naar huis gegaan omdat ik dermate problemen heb met mijn blaas, dat mijn blaaskatheter komende week echt eerst vervangen moet worden. Daarna kunnen we misschien nog wel even erop uit.

Een keer pannenkoeken eten zat er gelukkig wel in, met de warmte is een pannenkoek met ijs wel heel erg lekker.

We deinen nu maar op de golven mee, en wachten op tijden dat we meer die dingen kunnen plannen die we leuk en belangrijk vinden.

Gewoon zonnebril ophouden, liefst een roze en dan daar de wereld doorzien, helpt altijd…

Een van de zaken die daar een grote rol in speelt, is natuurlijk de nieuwe rolstoel. Na al enige vertraging in het voorjaar, levering van de rolstoel in april werd uitgesteld tot juni, leek het daarna toch even goed te gaan. Er werden allerlei passingen ingepland en er werd een nieuwe orthese gemaakt. Wij dachten gewoon zo door te gaan, zodat toch in augustus er een mooie nieuwe rolstoel zou klaar staan. Maar helaas, er is oponthoud door allerlei zaken, waar nooit iemand iets aan kan doen, maar met het resultaat dat de volgende passing nu medio september is gepland. En hoe lang het dan nog duurt eer de rolstoel definitief kan worden afgeleverd, we durven eigenlijk geen schattingen meer te maken, hoewel je dat toch blijft doen.

Wij honden, plannen niets, we spelen als het zo uitkomt. Ook als één van de 2 niet zoveel zin heeft…

In maart dachten we in Juli met nieuwe rolstoel wel met onze camper een reis te kunnen maken. In april – na uitstel van levering van de rolstoel werd dat – we gaan weg in september. En nu wordt het – we hebben geen idee meer. Het lastige is dat er zoveel andere zaken ook geregeld moeten worden, veel medische afspraken en daarin heb je vaak maar weinig stem.

Of zomaar spontaan even zwemmen.

Ik geloof niet dat wij goed zijn in de toekomst voorspellen, want we doen dus niet veel anders dan continue zaken omgooien en maar weer aanpassen aan de nieuwe feiten.

Hierbij nodig ik dan ook serieuze toekomstvoorspellers met een goede staat van dienst van harte uit om te reageren en eens een juiste voorspelling te doen en dan inzake levering van de rolstoel, wanneer allerlei hulpmiddelen en medische afspraken kunnen plaatsvinden en daarnaast nog alle andere kleinere en grotere crises in mijn gezondheid juist te dateren.

Even in de boekhandel neuzen (hoe voorspel ik de toekomst- is misschien een leuk boek) is altijd een fijn moment en voor Juliska een hele goede oefening.

Hoe zit het dan met mijn passies? Het fotograferen mis ik heel erg en dus weet ik inmiddels dat ik hier zoveel mogelijk mee moet doorgaan. Ik heb nu vaak wat weinig zorg/begeleidingsuren om dit ook werkelijk te kunnen doen, dus wij zijn bezig om mijn PGB zorg uit te breiden.

Echt mooie foto’s met manuele instellingen maakte ik nog weinig. Dit is een van de weinigen, alleen scherp op het ook.

Samen met Sander, missen we erg het op pad zijn, of dit nu dagen of weken/maanden zijn. Gezien het met zijn tweeën steeds lastiger wordt en we steeds meer afhankelijk worden van een extra paar handen van een zorgverlener, zijn we hier ook druk mee bezig om in de toekomst toch het leven weer wat aangenamer te maken en wat meer vrijheid te kunnen ervaren.

Dus nog even pas op de plaats, waarin we zoveel mogelijk mee bewegen met de situatie en best goed zijn in kleine momenten toch fijn te maken. Maar het zal een hele opluchting zijn als we iets minder aan ons hoofd hebben en we weer wat meer vrijheid mogen ervaren.

Onze honden wachten het rustig af, altijd in voor een uitje, maar thuis zijn is ook prima.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat gaat mij weer voldoening geven?

Het was stil op de blog, maar Juliska is lekker doorgegroeid.

2018 is al lang en breed begonnen. Mijn voornemens zijn hetzelfde als voor 2017. Zoveel mogelijk genieten. In 2017 is dit voor mijn gevoel niet echt gelukt dankzij (onder andere) de slecht functionerende rolstoel.

In 2018 komt daar in ieder geval verandering in, want er komt een nieuwe rolstoel. Wij hebben er vertrouwen in dat de rolstoel nu wel goed is en ook goed wordt opgebouwd.

Het kost echter wel tijd, dus het zal zeker ergens medio 2018 worden, tot die tijd zal ik het moeten doen met de oude rolstoel.

De huisarts vroeg mij in 2017 of ik depressief was. Dit naar aanleiding van een gesprek waarin ik liet weten dat ik het allemaal erg zwaar vond en met haar allerlei problemen inzake mijn gezondheid en andere zaken die ook nog spelen bij ons, met haar doornam.

Daar moest ik even over nadenken, en inmiddels heb ik wel een antwoord.

Nee, ik ben niet depressief, niet in de zin dat ik continue een zware deken over mij heen voel of het allemaal niet meer zie zitten.

Immers zodra er een leuke dag is, bloei ik direct op. Ik kan mij erg verheugen op simpele dingen als wandelen met de honden en lekker winkelen of boodschappen doen. De keren dat ik dat echter kan doen is erg beperkt door allerlei aspecten zoals:  de rolstoel die slecht functioneert, mijn gezondheid, het weer buiten en de beschikbaarheid van iemand die mee kan gaan. Bovendien ben ik een stuk vrolijker als ik nog niet zo moe ben en/of veel pijn heb, dus mijn humeur deint nogal mee op hoe ik mij voel.

Dus depressie is uitgesloten, dat is fijn. Toch zit ik regelmatig behoorlijk met mijzelf in de knoop. Misschien ook niet zo verwonderlijk. Ik wil het liever niet toegeven, maar er is momenteel veel wat mij niet of niet goed lukt.

Mijn grote passie fotograferen en daaruit vloeiend Colorfullworld, komt niet van de grond. Ik weet inmiddels prima wat de oorzaak is, gewoon te weinig tijd/energie om echt deel te nemen aan social media. Zonder inzet van de social media, zonder reclame voor je bedrijf komt er weinig van de grond. Helaas is de energie die ik erin kan steken zeer wisselend. In de weken dat ik niet veel anders heb te doen, heb ik wel wat tijd hiervoor.

Maar er hoeft maar iets anders ook belangrijk te zijn en mijn dagen zitten vol. Niet echt vol in die zin dat ik alle uren die in een dag zitten “gebruik”. Een groot deel van de dag, ben ik dermate vermoeid en misselijk dat ik alleen maar wil liggen/slapen of domweg televisie kijk. Als mijn hobby bingewatchen zou zijn, dan kwam ik prima aan mijn trekken. Maar hoewel een leuke serie mij best boeit, vind ik tv kijken, maar voor een uurtje per dag echt leuk.

Mijn arm/handfunctie is momenteel dusdanig dat ik weinig hobby’s kan uitoefenen. Wat gelukkig wel gaat is rondsurfen op internet. Dat doe ik dan ook vaak, maar hier zit een valkuil. Ik word getriggerd door allerlei zaken waardoor ik inspiratie krijg. Of het nu om een discussie gaat in een forum, een fotografie wedstrijd, leuke ideeën voor mijn bedrijf, mensen die haken, kleuren of knutselen, het erover lezen is een ding, het kunnen uitvoeren een heel ander verhaal. Ik kan er soms goed chagrijnig en/of verdrietig van worden -van al die dingen die mij fysiek niet lukken.

Omdat ik absoluut niet wil wegzinken in wel een depressie, denk ik veel na. Over wat in nu echt wil, en hoe dat haalbaar zou kunnen zijn. Wat wil ik met die uren energie die soms wel beschikbaar zijn. Ga ik door met Colorfullworld en hoe dan? Hoe deel ik mijn tijd zo effectief mogelijk in en welke veranderingen zijn mogelijk om meer het gevoel te hebben dat ik mijn leven binnen de mogelijkheden inricht zoals ik dat wil, en hoe kan ik er meer voldoening uit  halen.

Mijn 1^e doel is om jullie hierin mee te nemen, en hierover te gaan bloggen. Reacties zijn welkom!

Honden denken niet na over wat ze willen in hun leven, een balletje en ze zijn zielsgelukkig. 

 

 

 

 

 

Artikel Eigenwijs

Het artikel over mijn fotografie  in de Eigenwijs, voor de tekst van dit artikel zie verderop in de blog.

In mijn voorgaande blog zagen jullie mij op de voorkant van de  Eigenwijs.  Mocht je het  die blog gemist hebben klik dan op de link-  Eigenwijs!

Naast dat ik op de voorkant stond, stond er ook eer artikel in de Eigenwijs wat over mijn fotografie ging. Dit is tot stand gekomen nadat ik eind 2016 het verzoek kreeg of ik foto’s kon leveren voor het kantoor van Per Saldo. De belangenorganisatie voor mensen met een PGB. Dat was een erg leuke opdracht en zo toog ik met één van mijn PGB-ers enkele keren naar het kantoor van Per Saldo om de wensen door te spreken. Uiteindelijk werden er een aantal werken, ik meen 6 stuks uitgekozen om in de gangen van hun kantoor te hangen. Het was een fijne samenwerking.

2 van mijn foto’s in de “wandelgangen” van Per Saldo. 

        Er werd ook nog een plaatje met wat informatie naast gehangen.  

Ik had nadat de fotowerken afgeleverd waren geopperd of ter zijner tijd ook een mededeling cq stukje kon komen te staan in hun eigen magazine Eigenwijs over de foto’s die hingen in hun kantoor, maar dat het artikel zo uitgebreid zou worden was een extra leuke verrassing. Ook hier was er sprake van een fijne samenwerking. En ook over de inhoud van het artikel ben ik zeer tevreden, en de tekst van dit artikel in de Eigenwijs wil ik jullie dan ook niet onthouden.

Gezien het via de foto die bovenaan staat lastig te lezen is, is de tekst van het artikel hieronder te lezen:

De kleurrijke wereld van Petra Zwier

Haar foto’s zijn van een verpletterende schoonheid. Het is bijna niet te geloven dat ze gemaakt zijn vanuit een elektrische ligrolstoel. Met begeleiding uit haar pgb (Wlz) probeert Petra Zwier van haar hobby haar beroep te maken.

Kleuren en contrasten in kleur hebben mij altijd gefascineerd. Ik heb eindexamen gedaan in tekenen. Door mijn ernstige spierstofwisselingsziekte werd het steeds moeilijker om te blijven tekenen en schilderen. Acht jaar geleden ben ik mij daarom gaan bekwamen in fotografie. De natuur is onbeschrijflijk mooi. Vogels, insecten en vlinders die je ziet door een macrolens. Al die mooie pootjes, bijzondere ogen, de roltong van een vlinder waarop je het stuifmeel ziet zitten, ik vind het een sport om dat op een foto vast te leggen. Thuis bewerk ik al mijn foto’s. Omdat ik alleen schuin kan fotograferen moet ik ze hoe dan ook uitsnijden. Maar los daarvan weet ik precies wat ik wel en niet in beeld wil hebben, hoe het beeld nog sterker wordt. Bloemen en wespen kan ik op straat fotograferen. Toch ga ik meestal met onze aangepaste camper naar vlindertuinen, of naar wildparken in Duitsland voor vogelfotografie. Met mijn rolstoel is het te lastig om echt in de vrije natuur te zijn.

 Het is voor mij onmogelijk om alleen te fotograferen. Zonder pgb zou ik dit niet kunnen doen. Ik heb verschillende statieven. Iemand moet die uit de tas halen, neerzetten en het fototoestel erop zetten. Soms gebruik ik een gondel statief. Daarmee kan ik heel licht de camera heen en weer bewegen, waardoor ik net meer mogelijkheden heb. Ik heb lenzen die enorm kunnen inzoomen. Dat moet wel, want zelf kan ik nooit dichtbij komen. Voor het wisselen van mijn lenzen heb ik ook hulp nodig. Ik maak zelf de foto’s, precies op het juiste moment. Vaak maak ik er honderden. Thuis op de computer selecteer ik dan de foto’s die mij echt bevallen, en die bewerk ik. Ik heb een webshop waarin ik producten met mijn foto’s verkoop.

Mijn begeleiders zijn onmisbaar. Ik wil niet altijd mijn man of een vrijwilliger vragen mij hiermee te helpen. Hoe lief en toegewijd ook, ik voel mij opgelaten als ik een half uur op het perfecte shot wil wachten. Het fotograferen is enorm belangrijk voor mij. Het biedt afleiding als ik het moeilijk heb. Het geeft invulling aan mijn leven. Het is het enige wat ik zelf, echt alleen kan. Natuurlijk heb ik er hulp bij nodig, maar ik bepaal zelf wat ik knip, wat ik ermee doe, hoe ik het bewerk en of ik het wel of niet aan mensen laat zien en in de verkoop doe. Zo is het niet alleen een hobby, maar probeer ik er ook inkomsten uit te halen. Per Saldo is al mijn klant, mijn foto’s hangen op het kantoor in Utrecht. Neem gerust een kijkje op mijn website: www.colorfullworld.nl 

Naar aanleiding van het artikel in de Eigenwijs heb ik een aantal bestellingen binnen gekregen en daar was ik erg blij mee. Het maken van foto’s en fotoproducten is één ding, het verkopen is in feite een vak apart. Met mijn energiepeil is het alle zeilen bij zetten om tijd over te houden om aan het verkoopaspect ook aandacht te geven. Ik ben nu – samen met een aantal fijne PGB-ers hard bezig wat leuke aanbiedingen samen te stellen. Die komen zeer binnenkort op diverse plekken online.

De Eigenwijs aanbieding 5 kaarten naar keuze voor 10 euro geldt echter ook nog steeds:

5 wenskaarten naar keuze

Of zoekt u nog een ander klein cadeautje voor de feestdagen, denk dan eens aan een notitieboek(je) al vanaf 2,25 euro.

Notitieboekjes en schriften

Tot slot wil ik afsluiten met de complimenten aan de vereniging van Per Saldo. Ik ben lid vanaf het eerste uur. Ik weet ook dat er soms de nodige kritiek is omdat ook Per Saldo het ondanks hun harde werken niet voor elkaar krijgen om alle impopulaire maatregelen inzake het PGB van tafel te krijgen. Maar Per Saldo zet zich mijn inziens geweldig in en zonder hun inzet was het hele PGB misschien al verdwenen. En dan zou mijn leven er heel anders uitzien, iets wat ik zeer regelmatig besef.

 

 

 

Challenge met mooie prijzen!

IT’S A COLORFULLWORLD CHALLENGE!

WEDSTRIJD! WIN EEN CAMERA! Of één van de andere prijzen.

De eerste prijs van deze wedstrijd is: een keuze uit een van de volgende 3 (gebruikte) camera’s:

1. SAMSUNG SYSTEEMCAMERA MET 18-55 MM LENS!* Een systeemcamera met 20 megapixels inclusief lens 18-55 mm

2. NIKON COOLPIX 610 HYBRIDE CAMERA* Een superzoom camera met 16 megapixel met een vaste lens van 24-1440 mm

3. NIKON D300 SPIEGEL REFLEX CAMERA* zonder lens. Een spiegelreflex body met 12,3 megapixels, echter zonder lens

Er zijn daarnaast nog eens 3 andere mooie prijzen. Echt de moeite waard! Die prijzen bestaan uit een set van fotoproducten (wenskaarten inclusief postzegels/notitieboekjes/schriften en wat er verder nog bij zit is een verassing).

WAAROM DEZE CHALLENGE?

Ik wil het creatief zijn stimuleren!    

Mijn hobby’s hebben altijd te maken gehad met creatief bezig zijn. Ik heb in het verleden getekend en geschilderd en ook scrappen deed ik graag. Toen mijn armfunctie door een spierziekte steeds meer afnam zocht ik nieuwe manieren om mijn creativiteit te uiten en ging ik fotograferen.  Dat resulteerde in mijn bedrijf:

Colorfullworld

Hoe doe je mee?  

Je gaat naar de FB pagina:

It’s a colorfullworld!

Word lid van deze pagina en plaatst daar je inzending** waarmee je mee wilt doen met de challenge. Het thema is Colorfullworld. Een van de weinige eisen waaraan je moet voldoen is dat je foto of foto van je project kleurrijk is.

**Je inzending mag zijn:

• Een foto die door jou gemaakt is met het thema kleurrijk.
• Een foto van een creatief product wat door jou is gemaakt.

Een creatief product mag een tekening/aquarel/handwerk/sieraad/taart of nog iets anders zijn als het maar door jezelf gemaakt is en het een kleurrijk geheel is. Je mag iets uit je archief kiezen, je hoeft er niet iets voor te maken, hoewel dat natuurlijk wel erg leuk zou zijn. Omdat de actie een tijd loopt, heb je natuurlijk wel de tijd om iets te maken!

Bij je foto geef je een (korte) omschrijving en vertel eventueel iets over jezelf. Waarom stuur je juist die foto/foto van creatief product in voor deze actie. Inzake een foto is het leuk om te vermelden waar je de foto maakte, wat spreekt jezelf aan, zit er een idee achter. Inzake een ander project: wat is het, zit er een idee achter, wat heb je ermee gedaan, was het een cadeau, welke materialen zijn er gebruikt.

De combinatie van je project en de omschrijving zal worden beoordeeld. Denk niet te snel dat jij toch niets creatiefs kunt maken, want er wordt bij deze challenge juist verder gekeken dan je normaliter verwacht.

Ja mag 2 foto’s inzenden!

Wil je graag meedoen maar lukt iets niet qua plaatsen foto’s of heb je andere vragen mail dan naar: colorfullworldinfo@gmail.com

Iedereen vanaf 12 jaar kan meedoen.

SLUITINGSDATUM:                                                                                                                          woensdag 1 maart 2018 om 00.00 uur 

De uitslag volgt binnen 3 weken en wordt bekend gemaakt op deze blog en op:

• FB pagina: It’s a colorfullworld

• Foto- en verkoopsite: colorfullworld 

De inzendingen zullen allen nauwkeurig worden bekeken.

Wil je graag meedoen maar lukt iets niet qua plaatsen foto’s of heb je andere vragen mail dan naar: colorfullworldinfo@gmail.com

* De 1^e prijs bestaat uit een functionerend echter wel gebruikt toestel met accessoires. We kunnen samen bespreken welk toestel het beste bij jou past. De prijzen kunnen niet in geld worden uitgekeerd.

Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd!

De rechten van je foto blijven bij jezelf. Je geeft wel toestemming om de foto te publiceren in relatie tot de wedstrijd.