Reis 2017 Hongarije deel 1.

Nadat onze reis door Scandinavië door pech met rolstoel werd onderbroken, besloten we medio Mei opnieuw te vertrekken. Nu kozen we voor Hongarije.

En we zijn inderdaad in Hongarije geweest, ik was hier sinds 2009 niet meer geweest en dus was het erg leuk om weer eens in Hongarije te zijn, waar ik ook in mijn jeugd nogal eens kwam. Nagaan of ik nog een klein beetje Hongaars sprak (viel tegen) maar ik kon het nog wel een beetje lezen.

Helaas kregen we niet veel tijd om in Hongarije rond te reizen, 2 dagen na aankomst in Hongarije bleek Sander klachten te krijgen. Zijn zaadbal was plotseling erg gezwollen en na een artsenbezoek in Hongarije en overleg met onze eigen huisarts moesten we weer terug rijden. In Nederland bleek het gelukkig niet ernstig, een hydrocele, hoewel een (operatieve) ingreep op korte termijn wel nodig is.

Dus zo kwam het dat we eind Mei, weliswaar in rustig tempo, voor de 2e keer terug reden naar Nederland.

In Nederland aangekomen moesten we wat boodschappen hebben en dus gingen we naar de supermarkt. Ik reed de supermarkt uit en toen weigerde mijn rolstoel weer eens. Het bleken de accu’s te zijn. Een geluk dat ik voor de supermarkt stil stond, want dan moet Welzorg wel dezelfde dag nog komen en dat deden ze ook. Hoewel we natuurlijk wel heel wat uren verder waren voordat er iemand kwam en het probleem opgelost werd.

Het feit dat er schijnbaar nooit wat van te voren gecheckt /door gemeten wordt en de accu’s van het ene op andere moment helemaal op waren, en ik dus geen meter meer kon rijden is geen fijn idee. We gaan daar ook nog zeker mee aan de slag. Deze rolstoel bevalt ons dan ook niet erg. Over Welzorg als organisatie zwijgen we maar even…..

De dag erna ging Sander naar de huisarts en vervolgens naar het ziekenhuis om een echo te laten maken. De huisarts belde al snel met goed nieuws, geen kwaadaardige zwelling. Hoewel we eigenlijk steeds ook uit gingen van goedaardig was het toch fijn om dat bevestigd te zien.

De dag erna vertrokken we nu voor de 3e keer richting Duitsland. Tot eind Juni hebben we verder op zich geen afspraken. Maar we waren nog niet weg (en dus ook niet ver van huis) toen ik mij wel erg ziek begon te voelen. Ik ben wel wat gewend, en ook op reis heb ik best veel “slechte” dagen, maar ook zoveel ervaring dat ik weet wat overgaat en wat niet. En dit keer ging “het” (blaas/ nierbekkenontsteking) niet over, en toen gaven we het op. We reden weer terug en besloten nu gewoon thuis te blijven. Zodat ik met huisarts kan overleggen wat we nog verder kunnen doen.

Maar we hebben tussen medio Mei en begin Juni toch aardig wat kilometers afgelegd en het nodige meegemaakt, dus hier volgt een verslag van die dagen.

En ik heb toch nog aardig wat foto’s gemaakt. Weliswaar gewoon vakantiekiekjes, maar die zijn natuurlijk wel leuk om te laten zien. Hierbij het 1e deel van onze reis en dan volgt zo snel mogelijk een deel 2.

We reden in enkele dagen naar Bad Münstereifel in Duitsland. Een toeristisch stadje in de Eifel. Daar was het heerlijk weer en dus liepen we op ons gemak de straatjes door en aten een heerlijke schnitzel en genoten ondertussen van dit prachtige uitzicht.

In Bad Münstereifel is tegenwoordig een outlet voor allerlei modemerken, dit interesseert ons niet zo, maar gelukkig waren er verderop in het dorp ook nog wel een aantal gewone winkels en vele terrassen.

Op de camperplaats hadden we een mooie ruime plek. Er is een zwembad bij, waar Sander dit keer geen gebruik van maakte.

Vervolgens reden we richting Mainz over de prachtige wegen, een deel door de Eifel. Ik kijk goed op de kaart (geladen in Ipad) dat we niet teveel steile hellingen tegenkomen, maar soms gaat dat toch “mis”. Ook op de doorgaande route komen soms vrij plotseling toch wel wat haarspeldbochten achter elkaar voor.

Sander kan gelukkig erg goed rijden (en op juiste momenten schakelen), want het was heel zwaar voor de camper om 4 zeer steile bochten omhoog achter elkaar te nemen. Het was zondag en zeer rustig, want met tegenliggers hadden we echt een probleem gehad. Een bocht was zo spannend, ruim nemen, gas houden en ja, ja het lukt: De camper trekt het, met een zeer trage slakkengang en in de 1e versnelling. Helaas geen foto’s want ik had het veel te druk met allerlei schietgebedjes. Ik was blij dat we boven waren.

Niets meer aan de hand, uit de bergen en dit rijdt dan best ontspannen.

Tijd voor pauze met een koek. En we hadden nogal lol om de “serviervorschlag”. Zie rechts onderin foto. Sander kon zo gauw geen mooie meid in piraten outfit met zwaard vinden om mij de koek op de juiste wijze te serveren. Dan maar zo eten, saai hoor.

Het weer sloeg om, van zon naar heel veel regen. Het regende uren en uren. Echte wolkbreuken. Rustig verder gereden naar de camperplek in Mainz.

Na een rustige dag in Mainz, maakten we weer een mooie tocht verder naar het oosten. 

Vervolgens stonden we een aantal dagen in Bad Kitzingen. Het was overvol toen we de camperplek opreden, en we konden slecht ergens op een hoek nog staan. Pas toen we eenmaal stonden zagen we hoe ideaal dit plekje eigenlijk voor ons was.

Onze camper staat mooi achter de brug. (Zie op foto- onze flair-1e  camper achter brug). Hierdoor hadden we heel veel ruimte en ook nog eens schaduw. Essentieel voor mij. Bente had de ruimte en had haar vaste plekje onder de brug waar ze lekker lag te slapen of wat rondsnuffelde. Sander maakte een fietstochtje en ik rustte wat uit.

We aten samen een bescheiden ijsje, toch?

 

En Sander moest ook olie bijvullen en de nodige reparaties uitvoeren. Wat kan er veel stuk met een oudere camper en tig hulpmiddelen aan boord.

Na de camperplek in Kitzingen rijden we naar Bamberg. Ook een leuke stad met een camperplek op loopafstand van het centrum. Dat zijn voor ons de ideale plekken.

Het verslag van Bamberg en onze verder reis kunt u lezen in deel 2, die een dezer dagen zal verschijnen!