En dan ben je weer gewoon thuis….

Het plan was om een langere tijd weg te gaan. Dat was ook nodig omdat ons reisdoel  de Noordkaap was, maar dan wel rustig aan.

Gezien het koude weer bleven we echter nog in Denemarken hangen om daarna, ergens voor in Mei is het plan, richting Zweden te reizen.

Zover kwam het niet. Zweden hebben we niet gehaald. We beginnen echter nog even bij waar het laatste reisverslag ophield. In het Zuiden van Denemarken.

Ik bestudeerde aldaar het weer. In het zuiden zou het 1 dag erg mooi weer worden en daarna heel wat dagen met regen. Winterse buien, ach in Nederland waren ze ook. Daar hadden we niet veel zin in, maar goed nieuws in het kopje van Denemarken op Skagen, schijnt meer zon dan in de rest van Denemarken en we besloten daarheen te gaan.

Dus op weg en een 2 dagen rijden. Deels over kleinere wegen en deels over de snelweg.

Sander haalde een keer een worstje bij een kraam langs de weg. Erg veel hotdogs in Denemarken, waar wij op zich niet heel dol op zijn, dus na die 1e keer niet weer gegeten.

Zo kwamen we na ruim 2 dagen rustig reizen aan in Skagen alwaar we naar een camping gingen. Een dure camping, maar de zon is ook wat waard. En er was voor ons geen goede andere plek. Er is wel een camperplaats in het centrum van Skagen maar Sander wilde ook eens goed douchen en een wasje doen.

Bente nam haar eigen plekje, no 260, precies tegenover onze camper.  Toen we Bente vertelden hoe duur een plek op deze camping was, kwam ze maar snel weer op onze plek liggen.

Er was zon in Skagen en veel ruimte om de camper, want niet veel mensen nog op de camping. Vanuit de camping liep een prachtig pad deels langs de duinen naar Skagen centrum. Echter de camping had een dubbel hek geplaatst (zodat je er niet door kan fietsen) maar ik kon er ook niet door. Altijd zo jammer, want het pad op zich was prima begaanbaar. Dus om in Skagen te komen moesten we omlopen.

Gelukkig wel een mooi breed pad langs de weg.

Het centrum van Skagen met alweer een worstenkraam.

We brachten een uurtje door met het rondlopen in het centrum van Skagen en deden wat boodschappen.

Na een nacht lekker slapen op de camping, vertrokken we de volgende dag voor een wandeling oa naar “het eindpunt” van Denemarken: Grenen. Verder Noordelijk kun je niet.

Met een tractor kun je het strand op. Helaas niet toegankelijk. In het zuiden van Denemarken is een tractor die over het strand rijdt wel toegankelijk.

Je wordt zo je wil met de tractor vervoerd naar het punt van het strand waar de Noordzee en de Baltische zee samenkomen. Je kunt ook langs het strand lopen. Sander maakte deze foto vanaf een hoge duin. Op de foto zie je de zeeën samenkomen.

Er was wel een toegankelijk wandelpad, dus die gingen wij dan maar lopen. Bente maar snel los gelaten, het was er ontzettend rustig en Bente kon wel wat vrijheid gebruiken :-).

Bente loopt eerst nog even een stukje keurig naast en daarna gaat ze lekker rennen. Gewoon pad af en weer terug. Hoewel een duik in het water langs het pad, is toch ook wel heel lekker.

Een deel van het pad, bestond uit vlonders. Daar ben ik niet zo heel blij mee, omdat ik mijn eigen stuurkunst niet zo vertrouw. Maar het ging goed en in het midden even uitrusten.

O jee, de foto staat scheef, zie ik nu. Toch maar plaatsen, zulke mooie kleuren.  Ik maakte deze foto terwijl Sander nog even op onderzoek uitging in de duinen. En wat vond hij daar…

Een adder. levend en wel. Ik had m graag ook even ontmoet.

Terug op de camping eten we een lekkere beschuit en zitten voor het eerst echt in de zon. Heerlijk.

De reis gaat weer verder en we zakken af naar het Zuiden. Een prachtige camperplaats ligt bij Voersa.

Helaas was de zon ook in Skagen gebleven en was het wat triest weer in Voersa.

Bente was zoals altijd gewoon blij.

En ik wandelde een stuk mee met mevrouw de Eend. Bente verbleef even in de camper. Vogels fotograferen met Bente naast mij is niet een heel groot succes. Maar ook zonder Bente koos de eend er al snel weer voor zijn vleugels uit te slaan.

Er waren heel in de verte prachtige vogels, maar veel te ver om een foto van te kunnen maken. Zelfs niet met mijn telelens.

Een dag later reisden we nog verder naar het Zuiden en kwamen uit op de camperplek bij Fredericia. Prachtig uitzicht op de haven.

En we bezochten de dag erna heel even het stadje. We vonden namelijk een extra lange gehandicapten parkeer plek bij een snackbar.

We liepen even door het plaatsje en aten daarna samen een bordje friet bij de snackbar waar onze camper stond. Het was heerlijke friet.

Ik had inmiddels uitgevonden dat er een camping was ten zuiden van Kopenhagen en vandaar uit zou ik misschien de S- bahn naar Kopenhagen kunnen nemen. We besloten naar die camping  te gaan. Vanuit Fredericia iets te ver, dus we maakten nog een tussenstop.

En daar vrij vroeg aangekomen, een prachtig plekje bij particulieren, ging Sander door zijn rug. Dat is altijd erg onhandig in ons geval, want we zijn dan nogal onthand. Sander nam direct een hoeveelheid pijnstillers en ging zitten.

Bente begreep er niets van. Eindelijk zon en dan zitten ze binnen. Met wie moet ik nu spelen?

Helaas ging diezelfde middag ook ons toilet stuk. De klep om toiletcassette af te sluiten ging niet meer dicht. En dan kan het toilet niet meer worden geleegd omdat je m niet uit de camper kan schuiven. In de namiddag nadat Sander de nodige pijnstillers geslikt had, toch voorzichtig proberen te repareren. Hij was er een uurtje zoet mee. Heel voorzichtig qua bewegingen maken inzake zijn rug maar uiteindelijk wrikte Sander de klep weer los. Vervolgens heeft hij de ene cassette voor een oude reserve cassette, die we gelukkig nog mee hadden, verwisseld. Het was een spannende en lange dag,  zonder toilet en zonder goed werkende rug, kunnen we niet verder reizen.

Na een lange nacht en uitslapen, voelt Sander zich een stuk beter. Gelukkig want vandaag staat de reis richting Kopenhagen op het programma en we willen een nieuwe toiletcassette. Laten in Denemarken nu de winkels veelal op zondag open zijn.

De 3e camping zaak heeft een nieuwe cassette in voorraad. Op naar de camping.

We zijn op tijd op de camping met het plan om vandaag te bekijken of we inderdaad naar Kopenhagen zouden kunnen reizen en dan morgen echt naar Kopenhagen te gaan.

Dus we lopen naar het station, wat op ca 800 meter van de camping ligt en bekijken daar de trein.

Ik kan inderdaad op het station komen en hoewel ik niet zelf in de trein kan komen, de opstap is veel te hoog, zou er een plank moeten zijn die de machinist bedient. Je moet dan vooraan gaan staan zodat je gezien wordt en dan komt de machinist je helpen.

Tevreden lopen we terug. Maar de rolstoel die lekt alweer olie. Al een weekje geleden dat we het zagen en we proberen te doen alsof het niets uitmaakt, maar de rolstoel rijd niet helemaal jofel. Niet aan denken, niet aan denken…….

De dag van ons uitstapje naar “de grote stad”  breekt aan, We gaan op weg. Maar de rolstoel heeft vast niet goed geslapen, hij doet nu wel heel raar. Ik durf niet, niet in de trein met een rolstoel die niet doet wat ik wil. We gaan eerst maar even koffiedrinken in het winkelcentrum naast het station om te overleggen.

We besluiten niet naar Kopenhagen te gaan. Sterker nog het zal terug rijden naar Nederland worden. Zo kunnen we niet verder. De rolstoel doet te vreemd, zo is er niets aan. Ik kan geen snelheid vasthouden, de rolstoel remt plotseling af en dat doet ook nog behoorlijk veel pijn zo schokkend te moeten rijden.

We kopen maar wat troost eten. Een biertje, Bente ook wat lekkers en een lekker stuk vlees voor in de avond.

Morgen gaan we terug naar Nederland. En we hebben nog wat meer pech op de terugweg. Het dakluik waait stuk door een enorme windvlaag. We rijden een tijd lang met een half stuk dak, best naar met die ontzettende harde wind die er is. Sander maakt het provisorisch op een camping onderweg. Teveel avontuur hoeft nu ook weer niet. We krijgen er soms maar ruzie van……(en maken het snel weer goed ;-))

En Bente reist met ons mee, naar het Noorden of weer naar het Zuiden, haar maakt het niet uit. Ons wel. Helaas geen reis door Scandinavië. We vinden het erg jammer.

Nu weer thuis, al een aantal dagen. De rolstoel is al voor reparatie weg geweest. Helaas is het defect nog niet gevonden, na een dag werkplaats rijdt de rolstoel nog slechter dan deze al deed. Nu rijdt hij bijna vanzelf, beetje eng. We zijn druk bezig om de rolstoel goed te krijgen en dan willen we nog wel weer op reis. Waarheen weten we nog niet. Eerst maar eens een rolstoel die veilig kan rijden. Wordt vervolgd.